Vandaag worden we verwacht in Genève, waar de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties zetelt. Toevallig, of juist helemaal niet toevallig, wordt daar vandaag vergaderd over wat er in Syrië gebeurt. Binnen komen we niet, maar we staan met de caravan op het plein voor de raad. De Syrische gemeenschap van Zwitserland verzamelt zich er omheen, en veel passanten komen nieuwsgierig naderbij.

Na een tijdje begint de geruchtenstroom op gang te komen. De Syrische ambassadeur van de Verenigde Naties zou weggelopen zijn uit de vergadering! Nee, hij zou zelfs weggestuurd zijn! De spanning over wat binnen allemaal bekokstoofd wordt is voelbaar. Ondertussen zwellen de liederen voor een vrij Syrië aan. Syriërs lopen af en aan met de vlag van het nieuwe democratische Syrië, die steeds gebruikt wordt bij demonstraties. Het geuzenlied van de vermoorde Ibrahim Qashoush schalt over het plein. De Syrische diaspora weet van geen ophouden en pent vlijtig boodschappen voor het Syrische volk neer.

We spreken nog enige toeristen aan om een boodschap achter te laten voor Syrië. Wederom blijkt niet iedereen op de hoogte van wat daar gebeurt, zelfs al laten ze zich op dat moment vereeuwigen voor de Mensenrechtenraad. Vooral Chinees-ogenden hebben onze aandacht. Wij zijn benieuwd wat zij vinden van de positie die hun land inneemt in dit conflict, maar helaas blijkt niemand bereid tot een uitspraak of boodschap hierover.

De voortdurende onwetendheid van sommige mensen over de Syrische revolutie en het politieke geharrewar over een veroordeling van het regime geven ons brandstof voor de verdere reis. Wij laten Genève achter ons en trekken naar Italië.