Vrijdagavond 24 februari worden we feestelijk ontvangen door een groep kunstenaars in Siegburg, Duitsland. Daar hebben we de caravan enige tijd geleden achtergelaten. Hij staat te pronken in de kunsthal van Siegburg als we arriveren. Een muzikale omlijsting is ook verzorgd. Het hele weekend zijn er festiviteiten gepland rond de aanwezigheid van de caravan. Zelfs de burgemeester van het stadje komt de caravan welkom heten en zijn medeleven betuigen met het Syrische volk.

Als we in het stadje rondwandelen, stuiten we op een Siegburgse straatmuzikant. Hij blijkt, als we hem vragen of hij een boodschap heeft aan het Syrische volk, een duidelijke mening te hebben over wat er gaande is in Syrië: de bewapening van het Syrische regime moet gestopt worden en de Russen zijn ‘die Bösen’. Hij vindt dat er vrede moet komen en dat het afgelopen moet zijn met het bloedvergieten. Met gevoel geeft hij er een gepaste jamsessie op zijn keyboard achteraan.

In Siegburg lijken opvallend genoeg allerlei Syrische invloeden samen te komen. De Syrische gemeenschap van Siegburg en omgeving komt de caravan bezoeken. De Turkse bakker bij wie we onze honger stillen blijkt Koerdisch te zijn en met onze Syrische Koerden te kunnen praten en de serveerster in het Italiaanse restaurant waar we gaan eten blijkt half Syrisch te zijn. Een vrouw die de caravan met haar dochter komt bekijken zegt ook half Syrische te zijn. Haar vader komt uit Damascus en zijn familie woonde nog steeds in Damascus. Ze is zich er al op aan het voorbereiden haar familie in Syrië financieel te zullen moeten steunen in de toekomst, omdat ze één voor één hun baan kwijtraken of hun handeltje moeten opdoeken. Haar blonde dochter, die naast haar staat en in niets op een Syrische lijkt, wenst de Syriërs ‘strength and peace’ toe.

Op zondag 26 februari worden we door de Siegburgse kunstenaars en media uitgezwaaid.

Met dank aan:

* Zouber Yousiph

* Martina Clasen