5 oktober 2011, Rotterdam

Het weer is - zoals de Nederlandse traditie betaamt - van de ene op de andere dag omgeslagen. Zo wordt woensdag 5 oktober de eerste échte herfstdag van het jaar - of zo voelt dat althans voor de leden van het Syrische Comité die deze dag in Rotterdam steunbetuigingen voor het Syrische volk verzamelen. Slechts de gedachte aan de Syrische zaak en de koffie houden hen warm. Maar stiekem voelen de ontberingen van wind en regen voor de Syrische ballingen als hun persoonlijke bijdrage aan de revolutie in hun vaderland.

Er zijn voorbijgangers genoeg voor het Rotterdamse stadhuis, waar de caravan deze dag is neergestreken. De Rotterdamse burgemeester Ahmed Aboutaleb heeft al vanuit het buitenland laten weten niet langs te kunnen komen vandaag, maar hij wenst de caravan en zijn bemanning veel succes toe. Afhankelijk van de regenbuien wordt de koffer steeds in en uit de caravan getild. De caravan zelf dient afwisselend als broedplaats voor boodschappen aan Syrië, opwarmplek, speeltuin voor kinderen en zoete inval voor belangstellenden.

Verschillende raadsleden houden halt bij de caravan en delen met Syrië wat ze willen. Sommige mensen vragen zich af of Syrië ook maar een stap dichter bij democratie komt door deze actie. Het Syrische Comité verwacht echter niet dat het Syrische regime door dit caravanproject zal vallen, maar wil er graag aandacht mee vragen voor de menselijke verhalen achter de revolutie. Eén passante moet uitgelegd krijgen wat er in Syrië gaande is, maar reduceert de Syrische revolutie vervolgens meteen tot menselijke proporties en wenst het Syrische volk veel sterkte toe. Een comité-lid informeert een jonge student boven zijn hamburger over de Syrische revolutie. Om 10 uur 's morgens. Een andere voorbijganger vertelt dat hij zich wel eens afvraagt of een democratie de beste regeringsvorm is en ziet ook voordelen in een autoritaire staat. Hij is zelf afkomstig uit Bosnië. Op de vraag of hij de Syrische caravan zal blijven volgen, antwoordt hij ontwapenend eerlijk dat hij op de reismee-site gaat kijken 'als hij daar zin in heeft'. Later komt hij een tweede maal voorbij. Hopelijk zal zijn pad de virtuele route van de caravan blijven kruisen.

Vlak na de middag vertellen drie jonge buitenlandse meisjes in de verte al eens iets over Syrië gehoord te hebben, en als ze er meer over vernemen, begint er steeds duidelijker een belletje te rinkelen. Ze willen wel graag een boodschap voor Syrië achterlaten, maar moeten hoognodig naar de WC. Ze beloven terug te komen. En inderdaad, tien minuten later komen ze gezusterlijk terug. Ze hebben hun wens voor Syrië samen ingestudeerd op de WC en één van hen schrijft de boodschap op met haar vriendins rug als steuntje. 'Wat was het ook alweer?' Gedrieën komen ze tot hun persoonlijke steunbetuiging. 'In the end everything will turn to its value'.

De caravan heeft vandaag weer vele nieuwe indrukken opgedaan en gaat ze rustig verwerken. Hij maakt zich alvast op voor het overschrijden van de Nederlandse grens.

Meewerkende kunstenaars: Marianne Klapwijk